سلام خداوند بر تو ای کسی که در دوستیِ ما به زیور اخلاص آراسته‌ای و در اعتقاد و ایمان به ما دارای امتیاز مخصوص هستی. از آنجا که در راه یاری حق و بیان سخنان و نصایح ما صادقانه تلاش کردی، خداوند این افتخار را به تو ارزانی داشته و به ما اجازه فرموده که با تو مکاتبه کنیم و تو را مسئول سازیم که آنچه را به تو می‌نویسیم، به دوستان راستین ما برسانی.
از تمام حوادث و ماجراهایی که بر شما می‌گذرد، کاملاً مطلع هستیم و هیچ‌چیزی از اخبار شما بر ما پوشیده نیست و شرایط غمبار و دردناکی که به آن گرفتار هستید، برای ما شناخته شده است. در برابر فتنه‌هایی که پیش می‌آید، و عده‌ای در برخورد با آن‌ها هلاک می‌شوند، مقاومت کنید که همهٔ این‌ها، از نشانه‌های حرکت و قیام ماست.
از خطاها و گناهانی که بندگان صالح خداوند از آن‌ها دوری می‌کردند، ولی اکثر شما مرتکب شدید؛ و از عهدشکنی‌هایی [که باعث ایجاد فاصله بین ما و شما شده است] باخبریم. اما با همهٔ این گناهان ما از سرپرستی و رسیدگی به امور شما کوتاهی نورزیده و شما را فراموش نکرده‌ایم.
اگر پیروان ما به‌راستی در راه وفای به عهد و پیمانی که با ما بسته‌اند، همدل و یک‌صدا بودند، هرگز سعادت دیدار ما به تأخیر نمی‌افتاد. بدانید که جز برخی رفتارهای ناشایسته، عامل دیگری ما را از آنان دور نمی‌دارد … امر قیام ما با اجازه خداوند به‌طور ناگهانی انجام خواهد شد.
محمد بن محمد بن نُعمان مشهور به شیخ مُفید، متکلم و فقیه برجسته شیعه در قرن‌های چهارم و پنجم قمری است. علامه طبرسی، در کتاب مشهور خود «الإحتجاج»، جلد 2 صفحات 495 تا 499، نامه‌هایی از امام زمان عجل‌الله‌فرجه خطاب به شیخ مفید نقل کرده است که بخش‌هایی از آن را خواندیم.