اسمش محمدعلی است اما اینجا ایلیا صدایش می‌کنیم. از دوره اول مدرسه عقیق پایش به خانواده عقیق باز شد و شد یکی از اعضای ثابتش. ایلیا مثل یک مخزن ایده است. انقدر که از توی جلسات فیلمنامه‌نویسی عقیق حتما چندتا ایده ناب و خلاقانه از دستنوشته‌هایش می‌شود پیدا کرد. توی هارد لب‌تاپش هم یک پوشه دارد پر از فیلم هایی که قرار است تکمیل شوند یا در صف تولیداند. از توی همین پوشه هم بود که «یاد» بیرون آمد و ساخته شد و شد اولین فیلم کوتاهش. ایلیا به قول خودش «بی‌شمار» دوره رفته و «بی‌شمار» کار کرده و نهایتا مسیر فعالیت و حیات هنری‌اش گره خورده به عقیق. یک گره سفت و محکم که به سادگی باز نمی‌شود انقدر که حالا فقط اگر چند روز توی عقیق نباشد، انگار یک بخش بزرگی از عقیق خالی شده.